25. Pussycat

• Niech się dzieje wola boska, zapalimy papieroska… – zrymowała Honorata wkładając do ust nikotynowego skręta.

Stefan podał jej ogień.

• Dlaczego nie palisz zwykłych?
• Bo są za drogie – odparła.

Mężczyzna z niepokojem spoglądał na medalion dyndający pomiędzy jej nagimi, kształtnymi piersiami.

• Kopsniesz mi szlugę? – rzekł Stefan.
• Spoko.

Ruda kotka Honoraty śpiąca na fotelu zmieniła bok.

Po paleniu wskoczyli do wanny.

Po wspólnej kąpieli mężczyzna poszedł do swojego mieszkania zrobić kawę, a gdy wrócił z niczym, gdyż zabrakło ziaren, nacisnął klamkę, a drzwi nie ustąpiły.

• Schizomantra, neurogłaszczya! – krzyknęła Honorata z głębi lokum.

Stefan nic z tego nie zrozumiał, zapukał. Chciał wejść do środka, bardzo chciał.

Z wnętrza mieszkania doszedł go szloch kobiety.

Ta sytuacja przypomniała mu dzieciństwo…

Nie były to piękne wspomnienia.

• Idź do diabła – syknął i odwrócił się na pięcie.

Wrócił do swojego lokum, podniósł komórkę i zadzwonił do babci Juliana, matki Anuncjaty i Doroty czyli matki chłopca, Leokadii.

„Dzień dobry”, „przepraszam za kłopot” i „nie ma sprawy” – rozmowa przebiegała wyjątkowo gładko i na weekend umówili spotkanie w domu kobiety, „bo takich spraw nie należy załatwiać przez telefon”.

Stefanowi pozostały teraz tylko lektury i wiedział już, po którą książkę sięgnąć – zamierzał przyswajać kolejne porcje szaleństwa swego młodszego brata, Darka.

Tylko tak mógł go lepiej poznać…

Chwilowo nie potrafił jednak zebrać myśli…

Zimny kleszcz lęku szarpał jego trzewia.

Dlaczego? – zapytał się w duchu. – Dlaczego przyciągam kobiety chore psychicznie?

Tym razem zapukała Honorata.

• Czego chcesz? – Wiedział, że to ona.

Nie było odpowiedzi więc podszedł do drzwi i wyjrzał przez wizjer.

Zobaczył sąsiadkę balansującą po niewłaściwej stronie barierek.

Wyszedł na klatkę.

• Zakręcony jesteś jak baranie rogi – oznajmiła i zachichotała patrząc w przepaść.

Potrząsnęła czarnymi lokami.

• Zmieniłaś fryzurę – zauważył.
• Zadzwonił mój doktorek… powiedział…
• Co takiego?
• Powiedział, że my kobiety wszystkie jesteśmy takie same, a skoro jestem taka jak inne… to po co żyć?
• Nie… – nie zdążył skończyć.

Stał gapiąc się w miejsce, gdzie przed chwilą balansowała kobieta.

Zabrzmiał głuchy łoskot.

Chciał wypowiedzieć jej imię, ale teraz kleszcz lęku zacisnął mu tchawicę.

• Boże – szepnął i padł na kolana.

Spojrzał w górę, na oszklony sufit klatki schodowej.

Wpełzł do mieszkania i zadzwonił na 112.

***

Stefan otworzył oczy w mroku mieszkania, we własnym łóżku. Dochodził go chrobot.

• Bazyl?

Mężczyzna wymacał przełącznik i zapalił lampkę nocną.

Skrobanie ucichło.

Powiódł wzrokiem dookoła po meblach sypialni, które przywiózł z domu na wsi, a pośród których czuł się dobrze.

Doszedł do wniosku, że dźwięk wybrzmiewał zza ściany, zgasił więc światło.

Znowu zabrzmiało chrobotanie.

To pewnie myszy w wentylacji – pomyślał i zasnął.

Oczyma wyobraźni ujrzał Honoratę obejmującą jego brata na przyjęciu, gdzie bawiło się dobrze mnóstwo osób.

Poczuł ukłucie zazdrości.

Zaczął płakać przez sen, co nie zdarzało mu się od czasów dzieciństwa.

Otworzył oczy już o poranku, gotowy na spotkanie z Leokadią.

• Czy Dariusz K. sfingował swoją śmierć? – Tylko jedno pytanie chodziło mu po głowie bez ustanku.

Zza ściany doszło go miauczenie. Dopiero wtedy oprzytomniał na tyle, żeby zrozumieć, że przygarnął kotkę Pussycat.

• God’s will, let’s light a cigarette … – Honorata said, putting a nicotine twist in her mouth. Stefan gave her fire.

• Why aren’t you smoking ordinary?
• Because they are too expensive, she replied.
  The man looked anxiously at the locket dangling between her bare, shapely breasts.

• Will you give me cigarette? Stephen said.
• Cool.
  Honoratas red-haired cat sleeping in the armchair, changed sides.

After smoking, they jumped into the bathtub.

After taking a bath together, the man went to his apartment to make coffee, and when he returned with nothing, because there were no beans, he pressed the handle, and the door did not budge.

• Schizomantra, neuroguaszczya! – Honorata shouted from inside the apartment.
  Stefan didn’t understand any of this, so he knocked. He wanted to go inside, he really wanted to.

From the apartment he heard a woman’s sobbing.

This situation reminded him of his childhood …

These were not beautiful memories.

• Go to hell. – He hissed and turned on his heel. He returned to his apartment, picked up the cell phone and called Julian’s grandmother, the mother of the Annunciata and Dorota, the boy’s mother, Leokadia.

„Good morning”, „I’m sorry for the trouble” and „no problem” – the conversation went very smoothly and for the weekend they arranged a meeting at the woman’s house, „because such matters should not be dealt with by phone”.

Stefan now only reads and he knew which book to reach for – he intended to absorb the next portions of his younger brother Darek’s madness.

Only this way could he get to know him better …

For the time being, however, he was unable to collect his thoughts …

A cold tick of fear tugged at his insides.

Why? He asked silently. – Why do I attract mentally ill women?

This time Honorata knocked.

• What do you want? – He knew it was her.
  There was no answer so he walked to the door and peered through the peephole.

He saw a neighbor balancing on the wrong side of the railings.

He went out onto the cage.

• You’re twisted like ram’s horns – she announced and giggled looking at the abyss.
  She shook her black curls.

• You changed your hairstyle, he noted.
• My doc called … said …
• What?
• He said that we women are all the same, and since I am like the others… why live
• No … – He didn’t have time to finish.
  He stood staring at where the woman had just been balancing

There was a thud.

He wanted to say her name, but now a tick of dread clenched his windpipe.

• God, he whispered, and fell to his knees.
  He looked up at the glazed ceiling of the stairwell.

He crawled into the apartment and called 112.

---

Stefan opened his eyes in the gloom of his apartment, in his own bed. There was a scratching noise.

• Basil?
  The man felt the switch and turned on the bedside lamp.

The scratching stopped.

He looked around at the bedroom furniture he had brought from the country house, among which he felt comfortable.

He figured a sound was coming from behind the wall, so he turned off the light.

There was a scratching noise again.

It’s probably mice in the ventilation, he thought, and fell asleep.

In his mind’s eye he saw Honorata embracing his brother at a party where a lot of people enjoyed themselves.

He felt a pang of jealousy.

He started to cry in his sleep, which hasn’t happened since his childhood.

He opened his eyes in the morning, ready to meet Leokadia.

• Did Dariusz K. fake his death? – Only one question was on his mind all the time.

There was a meowing from behind the wall. Only then did he regain consciousness enough to understand that he had adopted the kitten Pussycat.